Update lopende onderzoeken

Oxytocine studie
Goed nieuws! Het vervolg op de oxytocine studie kan op korte termijn van start gaan. In deze vervolgstudie wil Stichting Kind en Groei onderzoeken wat de effecten zijn van 3 maanden oxytocine op sociaal gedrag en de eetlust, verzadiging en voedselinname van kinderen met het Prader-Willi syndroom. We vergelijken oxytocine met placebo, dit is een nepmiddel waarin geen werkzame stof zit.

Bij mensen met het Prader-Willi syndroom is onderzoek verricht naar oxytocine. Het blijkt dat er sprake is van een verstoorde aanmaak van oxytocine in de hersenen, waardoor er een oxytocinetekort is in de hersenen en in het bloed. Het lijkt daarom logisch dit tekort aan te vullen. In 2015 heeft Stichting Kind en Groei al onderzoek gedaan naar oxytocinebehandeling gedurende 4 weken bij kinderen met Prader-Willi syndroom. Hierbij werd oxytocine vergeleken met een nepmiddel (placebo). We zagen dat oxytocine, in vergelijking met placebo, bij kinderen van 6 tot 11 jaar zorgde voor een positief effect op het sociale gedrag en op het eetgedrag. Meer informatie daarover kunt u hier lezen.

In de vervolg studie willen we onderzoeken of ook een langere behandeling met oxytocine een positief effect heeft. Wij denken dat oxytocine nog beter werkt als je jonger begint, daarom mogen kinderen van 3 tot 11 jaar met problemen op het gebied van sociaal gedrag of eetgedrag meedoen aan deze studie.

Nieuw onderdeel Infant studie
In de Infant studie onderzoekt Stichting Kind en Groei, in samenwerking met PWS-centra in Frankrijk, Duitsland, België en Zweden, de hormonen die de eetlust beïnvloeden bij kinderen met PWS tussen de 0 en 4 jaar. Deze hormonen zijn boodschappers tussen het maagdarmkanaal en de hersenen en geven ons door of we honger hebben of niet. We denken dat bij kinderen met het Prader-Willi syndroom de aansturing van deze hormonen niet helemaal goed gaat.

Bij vrijwel alle kinderen in Nederland wordt na de geboorte een hielprik verricht voor de screening op behandelbare ziektes; de hielprikscreening. Het bloed dat overblijft na deze screening wordt opgeslagen bij het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu (tenzij hiervoor bezwaar is aangetekend). Het opgeslagen bloed kan soms nodig zijn om testen te herhalen als de hielprikscreening een dubieuze uitslag had. Na 5 jaar wordt dit bloed vernietigd.

Voor het nieuwe onderdeel van de Infant studie zullen we het opgeslagen bloed van de hielprikscreening gebruiken om de eetlust regulerende hormonen en vetten in het bloed te bepalen bij kinderen met PWS na de geboorte. We willen onderzoeken of deze spiegels in het bloed veranderen tussen de leeftijd van 0 en 4 jaar en of we dit kunnen koppelen aan het eetgedrag en de lichaamssamenstelling. De spiegels zullen we vergelijken met die van leeftijdsgenootjes zonder het Prader-Willi Syndroom.